قدس آنلاین - گروه استان ها - رقیه توسلی: السلام علیک رسول صاحب عزا! منتظران و فدائیان راهی اند... خروش دارند... جز اشک بر لب نمی آورند...

با صحرای اندوه، یکی شده اند و در قلمرو خورشید و آب، به پیش می روند... آنجا که همه چراغ ها خاموش و همه چراغ ها، روشن است.

همه زائرند این روزها... پیاده پا، در محضر ارباب، در رخت خادمی و در پناه زیارت ناحیه مقدسه... قلبی خاک نمی خورد... همه نوحه خوان اند و قصد قُربت کرده اند.

برای عرض ارادت، ازدحام است در مرزها... در خانه ها... در چشم ها...

لبیک های رسا و شیدا به گوش می رسد... انگار تمام رودخانه های آزاد به طوافِ علقمه جاری اند.

یا صاحب العصر و الزمان! غوغای سلام و عزاست در بادیه... محشر است...  همه می دانند وادی عشق، دروازه ای از کربلا دارد.

السلام علیک رسول صاحب عزا! مسافران در راهند... با بخت و برات و دعا می آیند و نالان سَر می دهند «یا ثارالله» و محزون می گویند «یا مهدی موعود».

جانشان در غرقآب است بی دعای ظهور... بی دَم و بازدم در ارضِ خون... همزاد با گونه های تَر می آیند... با قنوت هایی عطشان و سوزهایی فراخ.

به قربان اشک های زلال تان آقاجان! چه بگوییم که جمعه در راه است، که اربعین می آید، که آسمان و زمین و فرشته و اِنس، سَربر سجده ی اندوه و سکوت دارند در فصل گداختن.

به قربان تان اباصالح المهدی که این روزها، مالامال از ماتم و حُزن اید و مظلومیت تان قرن هاست که دل از شیعیان ربوده. به قربان تان که می دانیم این روزها - بین الحرمین - اشک های بی شمار شما را به دامان دارد.